سیزده بدر سنتی كهن و با قدمتی دیرینه است كه در میان ایرانیان مرسوم و هر ساله در سیزدهم فروردین برپا می شود و پیوندی عمیق و ناگسستنی با نوروز دارد، در این روز مردم همراه با خویشان و دوستان خود به دامان طبیعت می روند و لحظه های خویش را به خوشی سپری می‌كنند.

برپایی جشن ها و آیین های ویژه نوروز ریشه در تاریخ باستانی ایران دارد كه مراسم سیزده بدر نقطه اوج این آیین ها در عید نوروز به شمار می رود چرا كه در این روز پیوندی سمبلیك بین مردم و طبیعت برای دور كردن بدیها و زشتی ها شكل می گیرد، روز انس با طبیعت و زیبایی های بهار و به همین دلیل امروزه این روز را 'روز طبیعت' نامیدند.

ایرانیان باستان پس از دوازده روز جشن و شادی كه به یاد دوازده ماه سال برپا می كردند، سیزدهم نوروز را روز ترك خانه و پناه بردن در دل طبیعت می دانستند، آنان به باغ و صحرا می‌‌رفتند و به شادی و تفریح می پرداختند و در واقع با این عمل ایام نوروز را به نیكی به پایان می رساندند.

مردم ایران در دوره‌های مختلف تاریخی، نوروز را جشن آفرینش، آغاز هستی و زایش قلمداد می كردند و پایان آن را روز 13 فروردین می‌پنداشتند و این روز را سرآغاز زندگی بهشتی می دانستند و به منظور جلوگیری از فروپاشی جهان و پایداری دنیا جشن برپا می كردند.

آنان در سیزدهم فروردین سبزه‌هایی را كه در آغاز نوروز كاشته بودند را به دل طبیعت باز می‌گردانند و بدین شكل به طبیعت احترام می‌گذاشتند، همچنین اعتقاد داشتند در این روز الهه آب بر دیو خشكسالی پیروز شده و به همین دلیل، این روز را روزی فرخنده برای جشن و سرور می دانستند.

اكنون در سیزدهمین روز فروردین، دشت ها و بوستان های شهر، كوه و دشت، ییلاقات و اماكن تفریحی كه به نوعی با سبزه و آب پیوند دارد، مردمانی را در خود پذیرا می شود كه آمده‌اند تا سیزده نوروز خود را با این زیبایی ‌ها بگذرانند و ساعتی هر چند كوتاه را به دور از زندگی شهری و چهار دیواری خانه ها سپری كنند تا لحظه های ماندگاری را برای خویش به وجود آورند، در این روز طبیعت میزبان انسان هایی می شود كه دوستانه به سوی او رفته اند و پایان ایامی نیك و خوش را پاس داشته و جشن گرفته اند.

سیزده بدر همچون دیگر ایام عید نوروز دارای آداب و رسوم ویژه ای است كه مردم به انجام آن می پردازند آدابی همچون سبزه گره زدن، خوردن كاهو سكنجبین و پختن آش.

ایرانیان باستان عقیده داشتند كه شادی و خنده در این روز به معنی فروریختن اندیشه های تیره و پلید، روبوسی نماد آشتی و تزكیه، خوردن غذا در دشت، نشانه فدیه گوسفند بریان، به آب افكندن سبزه های تازه، نماد هدیه دادن به آب و گره زدن سبزه برای باز شدن بخت و نشانه ای برای پیوند زن و مرد به منظور تسلسل نسل ها است.

اینك كه پایان عیدنوروز را فرخنده داشته و جشن گرفته ایم، آیین سیزده بدر بهانه ای دگر برای شادی، تفریح و فراغت از تمامی دغدغه های زندگی است تا انسان روح و جسم خویش را برای آغاز دوباره تلاش و كوشش آماده سازد پس آرزومندیم شادی قرین تمام لحظه های مردم این مرز و بوم شود و آینده ای سرشار از موفقیت و سربلندی در انتظار آنان باشد.

اطلاع**2002**1717